Wprowadzenie teoretyczne

Miarą wybitności jest współczynnik Minimalnej Deniwelacji Względnej (MDW). Pokazuje on, jak wysoko wznosi się dany szczyt nad przełęczą, która oddziela go od szczytu wyższego od siebie. W graniach łączących dany szczyt z wyższymi szczytami znajdujemy najniższe wcięcia i wybieramy najwyższe z nich. W ten sposób znajdujemy Przełęcz Graniczną, która determinuje stopień wybitności badanego szczytu. MDW jest równe różnicy pomiędzy wysokością analizowanego szczytu a wysokością Przełęczy Granicznej. Innymi słowy MDW pokazuje minimalną różnicę wysokości, jaką musi pokonać wspinacz kierując się na dany szczyt z dowolnego punktu położonego wyżej od niego.

Dla Korony Tatr przyjęto graniczne MDW równe 100 m. Daje to listę 73 szczytów, w tym 50 dwutysięczników i... 14 "ośmiotysięczników" (w stopach: 8000 ft = 2438 m.).

Generalnie: im niższe graniczne MDW, tym więcej szczytów spełnia wyznaczone kryterium. Dla przykładu w Tatrach jest, wg najnowszych badań autora, 327 nazwanych punktów o MDW wyższym niż 20 m.

• TPN
  
  
• Komunikator Topr
  
  
• N.P.M.
  
  
• Góry
  
  
• Przegląd filmów górskich
  
  
• Wspinanie
  
  

• PZA
  
  
• KW Warszawa
  
  
• W pionie
  
  

2010 © Wysokogórski Klub Ekspedycyjny | Webmaster