19.VII.1903 - zdobycie ostatniego szczytu z aktualnej Korony Tatr, Wielkiego Soliska, przez Karola Englischa z przewodnikiem Paulem Spitzkopfem seniorem
ok. 1990 - Władysław Cywiński wchodzi na wszystkie nazwane (wówczas) szczyty Tatr, tym samym stając się pierwszym pewnym zdobywcą aktualnej Korony Tatr
wiosna 1995 - pierwsze przymiarki do obiektywnej listy najwyższych szczytów tatrzańskich na podstawie kryteriów opisanych w przewodniku Irvina Butterfielda, The High Mountains of Britain and Ireland, Diadem Books 1986
jesień 1995 - pierwsze opracowanie Korony Tatr, listy wszystkich szczytów o MDW pow. 100 m.
marzec 1998 - pierwsza publikacja Korony Tatr w miesięczniku "Góry", lista liczy 67 szczytów
grudzień 1998 - Eberhard Jurgalski z Niemiec prowadzi niezależne badania nad wybitnością w Tatrach aplikując metodę opracowaną dla alpejskich czterotysięczników
wiosna 1999 - dodanie: Hrubej Kopy, Tępej i Kiczory Bielskiej
sierpień 2001 - druga publikacja uaktualnionej Korony Tatr w miesięczniku NPM, lista liczy 70 szczytów
14.IX.2002 - wejściem na Ganek, Piotr Mielus kompletuje ówczesną Koronę Tatr (po 19 latach i 47 wyjazdach w Tatry)
maj 2003 - dodanie Jeżowego Wierchu (na podstawie własnych pomiarów altimetrem)
wrzesień 2003 - dodanie Jaworzynki Bielskiej (na podstawie własnych pomiarów altimetrem)
wiosna 2005 - ostateczne uporządkowanie listy: skreślenie Zadniej Kopy Jaworzyńskiej, dodanie Koprowego Wierchu, lista liczy 73 szczyty
maj 2005 - Mark Trengove z Walii niezależnie opracowuje listę najwybitniejszych szczytów Tatr Polskich i Tatr Słowackich (z cezurą MDW 500 stóp).
lipiec 2005 - pierwsza międzynarodowa publikacja Korony Tatr na internetowych stronach peaklist.org dzięki wspólnemu wysiłkowi walijsko-szkocko-niemiecko-polskiego zespołu, weryfikacja wysokości na podstawie najnowszych źródeł.