Pireneje — sierpień 2001
Zdobyte szczyty: Pico Perdiguero (3222)
Uczestnicy: Monika Piątkowska, Piotr Mielus
Położenie: Pireneje Aragońskie, granica hiszpańsko-francuskaMDW: ok. 650 m.
Pierwsze znane wejście:T. Lezat, J. Redonnet w 1850 r.
Najwyższe wzniesienie grani pirenejskiej pomiędzy dwiema kulminacjami masywu: Pico Posets (3375) i Pico de Aneto (3404). W porównaniu ze skalno-lodowymi sąsiadami, Perdiguero jest stosunkowo łatwo dostępne i stanowi dogodny cel dla turystów szukających aklimatyzacji przed poważniejszymi drogami.
Drogi wejścia:
- Z doliny Oô przez przełęcz Lliterola (miejsce II) - klasyczna droga od strony francuskiej
- Z doliny Estos przez przełęcz Ubaga (0+) - klasyczna droga od strony hiszpańskiej
- Z doliny Lliterola (0+) - najszybsza droga wejściowa od strony hiszpańskiej
Opis trawersowania Pico Perdiguero (3222) - Lliterola/Estos:
Czas przejścia: ↑ 5:30 h, ↓ 6:00 h
Trudności: F (skała 0+, niewielka ekspozycja, łatwe pole śnieżne)
Samochód pozostawiamy za mostem po prawej stronie drogi Benasque - La Besurta (7 km powyżej Benasque), na prowizorycznym parkingu (1600). Z parkingu 100 m wzdłuż szosy w stronę La Besurta do drogowskazu z napisem "Cabaña de la Forcallo". Tu w poprzek szosy i w górę stromy trawersem na wierzch skarpy ograniczającej szosę od lewej strony. Powyżej skarpy coraz wyraźniejszą ścieżką w krótkie zakosy przez las do jego górnej granicy (1725, 0:15). Wyżej poprzez halę z resztkami kamiennego szałasu pod niewysoki płytowy próg, który obchodzimy od prawej strony. Dalej wygodną ścieżką wśród traw i bloków na wyższe piętro doliny (1925, 0:30). Rozległe hale prowadzą nas do stóp wielkiego trawiasto-skalistego progu, jaki zamyka górną część doliny. Po drugiej stronie potoku znajduje się niewidoczny ze szlaku schron Forcallo, do którego prowadzi wyraźna perć (2075, 0:30). My podchodzimy prawą odnogą ścieżki (uwaga) i za kopczykami pniemy się w zakosy na prawo od wodospadu do małego stawku utworzonego przez rozlewisko potoku (2275, 0:30). Następnie stromiej trawiastą depresją na lewo od skalnych płyt na rówień, z której po raz pierwszy odsłania się masyw Perdiguero (2425, 0:30). Na równi odgałęzia się w lewo perć do dolnego z dwóch wielkich stawów doliny - Ibonet de Lliterola. Nasza ścieżka, teraz mało wyraźna odchodzi w prawo i trawersuje wysoko nad dnem doliny wśród trawiastych półek i skalnych płyt do piarżystego żlebu przecinającego zbocze (2600, 0:30). Trawersujemy żleb i po jego drugiej stronie podchodzimy poprzez skalistą ścinkę (0+) na początek długiego ciągu zachodów prowadzącego do górnego kotła doliny. Zachodami po trawie i głazach do otoczonego wantami stawku, skąd widać rozległą flankę Perdiguero i główną grań Pirenejów. Od stawku nieco eksponowanymi, przysypanymi szutrem półkami do śnieżnego pola wypełniającego górny kocioł doliny wokół wielkiego, pokrytego częściowo lodem stawu Ibon Blanco de Lliterola (2750, 0:45). Śniegiem nieco w dół w poprzek dna doliny (przydatny czekan i raki, uwaga na małe szczeliny) do skał u stóp SE flanki Perdiguero. Flanką za kopczykami, klucząc wśród niewysokich ścianek, na piarżystą rówień pod SE granią Perdiguero, gdzie łączymy się z wariantem prowadzącym z doliny Estos (2850, 0:30). Z równi wprost w górę po nastermanych blokach (0+) na grań, osiągając ją ponad dolnym uskokiem (2950, 0:30). Na prawo od krawędzi grani, dość stromo, na początek prawie poziomej grani szczytowej Perdiguero (3140, 0:30). Szerokim grzbietem grani po blokach na wschodni przedwierzchołek, gdzie grań nagle się zwęża (3170, 0:15). Stąd przepaścistą krawędzią grani (0+) na przełączkę pod głównym wierzchołkiem (miejsce to można ominąć od lewej strony mniej eksponowanym trawersem, też 0+). Z przełączki po wielkich głazach stromiej na kulminację masywu (3222, 0:15). Na wydłużonym wierzchołku, w punkcie zwornikowym, mały drewniany krzyż. Rozległa panorama obejmująca Monte Perdido (3335), Vignemale (3298), Pico Posets (3375) i Pico de Aneto (3404).
Schodzimy tą samą drogą poprzez przedwierzchołek (3170, 0:15), początek grani szczytowej (3140, 0:15) i górną część uskoku grani (2950, 0:15) poprzez nastermane bloki (0+) do rozstaju na piarżystej równi u stóp uskoku (2850, 0:30). Od rozstaju prawym odgałęzieniem, prowadzącym do doliny Estos na szeroką dolną część SE grani Perdiguero i grzbietem wśród płyt na szeroką przełęcz Collada Ubaga pod efektowną turnią Perdiguereta (2700, 0:30). Z przełęczy w prawo na stronę doliny Estos wyraźną percią prowadzącą górną krawędzią rozległego piarżyska u stóp pionowej ściany Perdiguereta. Percią, coraz stromiej, po nieprzyjemnym, usypistym piargu do trawiastego kotła w górnej części dolinki Perdiguero (2300, 1:00). Z kotła, na prawo od moreny, na niższą rówień ze strumieniem (2200, 0:15). Dalej, wyraźniejszą ścieżką przez niewysoki próg na rozległą halę położona przy górnej granicy lasu (2025, 0:30). Ścieżka trawersuje w lewo wśród pierwszych drzew i dochodzi do potoku płynącego bocznym odgałęzieniem dolinki. Tu w prawo zanikającą percią wzdłuż potoku do gęstszego lasu, gdzie (uwaga) natrafiamy na przesmyk trawersujący poprzez zalesiony próg doliny na górny koniec hali ze schronem Coma (1825, 0:45). Od schronu wyraźną ścieżką dłuższy czas lekko w dół przez ciemny las i kilkoma zakosami na dno doliny Estos. Przez most (uwaga na znaki) do drogi wozowej biegnącej drugą stroną potoku (1525, 1:00). rogą kilka kilometrów w dół, mijając schron Santa Ana i elektrownię wodną, do parkingu u wylotu doliny, skąd jeszcze kawałek szutrową drogą do bramy campingu Chiuse (1300, 0:45). Camping położony jest przy połączeniu drogi szutrowej biegnącej dnem doliny Estos i szosy Benasque - La Besurta (3 km powyżej Benasque).
© Piotr G. Mielus
Polecamy strony:
Nasi partnerzy:
Najpiękniejsze zdjęcia górskie:
2010 © Wysokogórski Klub Ekspedycyjny | Webmaster